ervaring dealer

Een student is geïnterviewd over zijn persoonlijke ervaring. Leeftijdsgenoten luisteren naar het interview en vertellen het na. Student (23) vertelt hoe hij dealer werd.

Student: Dat maakt mensen echt niet uit, hoor.

Interviewer: Wat maakt mensen niet uit?

Student: Dat maakt mensen die dat of het veilig is of niet doet.

Interviewer: Doet er niet toe?

Student: Nee.

Interviewer: Wordt niet naar gekeken?

Student: Jongens zijn te naïef daarvoor, ik was daar ook daar naïef voor. Dat dan denk je bij jezelf: oh, daar zijn problemen voor later. En dat zijn, het wordt zo snel geregeld allemaal. Het zijn zulke plotselinge ideeën die je dan krijgt, want soms is het misschien wel niet je intentie, maar dan komt iemand met het idee en dan is het elf uur. En dan, ja, dat is geen instantie meer open die dan gaat testen. Dus ik heb het veel veel mensen zien doen voor festivals bijvoorbeeld, dat wel. Maar ja, op een huisfeestje om elf uur s avonds, dan maakt het echt niemand meer wat uit, of het nou veilig of niet.

Interviewer: Nee, dus het is je hebt gedeald of je dealt nog?

Student: Hebt gedeald.

Interviewer: Dat is klaar?

Student: Al lang, een jaar voordat ik naar Leeuwarden ging, dus mijn mijn vader kwam erachter, voordat ik werd, voornamelijk gedaan op Woodstock en dan toen had ik het een keer een vriendje van hem, aan een zoon van een vriendje van hem, gegeven. En die was toen thuis betrapt en die had mijn naam genoemd daarbij, en dus toen dreigde pap om naar de politie te gaan als die het nog één keer hoorde . Dus toen ben ik er mee gekapt.

Interviewer: En dat heeft een jaar geduurd of langer of of langer.

Student: Nou iets langer, twee jaar of zo, maar het was niet echt. Ik stond niet op de hoek van de straat of zo. Het was gewoon een beetje uit de hand gelopen.. wat zou het zijn? Hobby?

Interviewer: Wil je daarover vertellen? Kan?

Student: Ja, hoor, easy easy.

Interviewer: Easy zelfs?

Student: Haha ja, ik ben daar niet zo gesloten over, het was meer van eh, het was eerst alleen voor mezelf. Het ging toen eigenlijk zo makkelijk dat ik toen dacht: ja, in de vriendenchat begon te vragen van: we gaan met zijn vijfen, moet ik iets voor jullie alle vijf halen? Dat is wel zo makkelijk, ja, en zo ontstond het een beetje. Maar waar die druk vandaan kwam om het dan voor iedereen te halen, weet ik niet. Het was ook iets spannends of zo ik woonde net op mezelf toen en het was een soort spannend om het dan te halen en een beetje stoer doen naar de naar de rest. En toen begon het eigenlijk bij mijn vrienden en dat ging toen twee maanden door en toen kreeg de rest daar ook van te horen en toen toen.. mijn maten vonden dat ook cool weet je wel.

Interviewer: Hij fixt het wel.

Student: Hij gaat zo veel pillen halen en iedereen kreeg daarvan te horen en toen dacht nou ja, lekker makkelijk als hij dat voor ons kan halen. Dan dus zo begon dat vuurtje een beetje te lopen. En toen toen zat ik eraan te denken van: Joh ben elk weekend of om het weekend dit aan het doen, kan ook veel beter gewoon alles in één keer inslaan en dan voor iets meer verkopen, gewoon aan vrienden dat dat leek in mijn ogen nog heel heel onschuldig dus, dat heb ik toen maar meteen gedaan.

Interviewer: Ook meteen financieel wat lucratiever.

Student: Ja, maar ja goed, ik ben daar toch vier, vijf uur mee bezig. Dan dan wil ik er ook wel wat aan overhouden en zo begon het een beetje te rollen. En voordat ik het wist, zat je misschien 20 mensen wisten daarvan en toen 30 en toen 40, toen 50 en toen op de dag van zo’n Woodstock zelf was gewoon was ik daar de hele dag mee bezig en dan had je echt veel bij je.

Interviewer: Wat had jij bij je?

Student: 80 pillen of zo vier, vijf, zes gram M. Dat, dat kon je gewoon mee naar binnen nemen. Daar verdien je op een avond 400-500 euro of zo. Ja, dat was voor mij best prima, business.

Interviewer: Ja, dat snap ik.

Student: Voor iemand die net op op zichzelf woont, maar goed, ik was, ik hield daar niks aan over, eigenlijk. Het ging meteen weer op aan een nieuwe badge en een dranken al mijn vrienden daar. Ik gaf het eigenlijk alleen maar uit aan mijn vrienden.

Interviewer: En hoe voelde dat?

Student: Ja, heel cool, natuurlijk, ja, jij was daar en je kocht de dank voor al je vrienden met dat geld.

Interviewer: En dat dat, dat zit dan in een kofferbak of dat?

Student: Nee, dat had ie gewoon in het tasje.

Interviewer: Oja, dat is natuurlijk al vrij klein.

Student: Ja dat is klein, vrij klein spul, dus de eerste keer ik dat afging toen dacht ik: hij komt met een vuilniszak aan en dat was echt een klein boterhamzakje. Maar ja, zo een beetje en ik gaf dan gewoon cash. En dan zei-die: van nou, laat even weten wat de rest ervan vindt, want het is weer iets nieuws.

Interviewer: Oh dat je nieuw spul had?

Student: Ja, elke keer wel wat anders. Ja, en nou ja, zo een beetje, dus na na vier, vijf keer toen dacht iedereen van, had iedereen zo’n beetje zo verschillende assortiment gehad en waren er steeds meer mensen die vroegen die ik wil, die ik wil, die had je van elke pil 50 of zo.

Interviewer: En dat zijn dan al die designerdrugs?

Student: Ja dat waren en dan 150 in totaal, nou, daarvan verkocht ik er 50 op voorrang en dan nam ik 100 mee, of zo, en het ging ook bijna. Altijd op.

Interviewer: En het verhaal van Jurre? Hoe luister je ernaar?

Student: Ja… uhm.. ja.. eerlijk gezegd.. kijk ik daar niet echt naar. Nou, want het is natuurlijk vreselijk wat er is gebeurd, maar ik ik, ik had het persoonlijk nooit gedaan, want hij is na een festival waar ze al te weinig is gedronken, is die volgens mij naar de trein gerend en toen zo overhit geraakt en zoveel vocht verloren dat ie gewoon out is gegaan, daardoor in die trein en toen in coma is geraakt, alleen.. Ja, het is niet zo dat ik daardoor meer.. minder ben gaan gebruiken of andere mensen ook minder ben gaan gebruiken.

Hij is gestopt met dealen, maar niet met gebruiken.