Kan jij support gebruiken?
Skill School is open voor iedereen tussen de 12 en 30 jaar en is gespecialiseerd in jongeren voor wie support en kansen thuis geen vanzelfsprekendheid zijn. Naast een veilige en uitdagende plek, bieden wij programma's, ondersteuning en experts die jij nodig hebt om je talenten te ontdekken en ontwikkelen, maar ook om op school en daarbuiten te slagen.
skill schoolEen student is geïnterviewd over zijn persoonlijke ervaring. Leeftijdsgenoten luisteren naar het interview en vertellen het na. Student (17) vertelt over haar drugsgebruik.
Student: Met, ja, ik ben begonnen met roken op m’n twaalfde. Daarna ben ik gaan blowen toen was ik denk ik, dertien, veertien en daarna ben ik gaan snuiven eigenlijk, en daarna heb ik pillen gedaan.
Interviewer: Maar wat snoof je?
Student: 3-mmc, 4-mmc, 2-mmc, Ketamine, speed, coke, ja, heel veel eigenlijk.
Interviewer: En waarom?
Student: Om het ook uit te proberen, omdat mensen omheen deden, dus ik was ook benieuwd hoe het was, omdat iedereen wel zei dat het een lekker gevoel was en je er heel blij van wordt eigenlijk. Dus ik was heel erg benieuwd hoe het was, en van één keer werd het meer en nog meer, en toen werd het eigenlijk een beetje, was het uit de hand gelopen en toen ben ik er maar mee gekapt.
Interviewer: Om je blij te voelen was dat nodig?
Student: Op dat moment met drugsgebruik wel blij en gelukkig, maar nam ik het niet, dan werd ik een soort van, kreeg ik een heel depressief, verdrietig gevoel, eigenlijk alsof ik alleen was en er niemand voor me was.
Interviewer: En kan jij daar iets over zeggen wat je miste?
Student: Ik miste de hulp. Ja, ik accepteerde eigenlijk niks, dus de hulp voor mij, mentaal voor mijn mentale problemen, mijn agressie, dat was eigenlijk te laat gekomen. En ik denk ook wel dat ik de liefde miste van thuis, omdat ik thuis heel veel ruzie had en bijna ook uit huis gegooid ben, en als ik denk ik wel die liefde had en de hulp ook van mijn ouders en familie en misschien een coach of een psycholoog, dan was het waarschijnlijk wel anders gelopen.
Interviewer: Maar je hebt het ook over eenzaamheid en ik voelde me depressief. En, hoe, waar kwam dat vandaan?
Student: Ja, ik denk eigenlijk dat dat kwam vanuit het feit dat ik met verkeerde mensen omging dus ook heel veel ruzie maakte met mensen waar ik van hield en die van mij hielden, dus ik duwde ze eigenlijk een beetje van me af, waardoor ik er eigenlijk alleen voor kwam te staan.
Interviewer: Je hebt het over vrienden, maar tegelijkertijd zeg je, het zijn foute vrienden geweest.
Student: Ja.
Interviewer: Kan je nog een situatie schetsen hoe dat dan ging, als je, nou ja, van thuis effen wegging van, ik ben even naar mijn vrienden, doei!
Student: Toen, ja, ik was eigenlijk altijd buiten. Als ik niet op school zat, dan ging ik, gingen we buiten, zaten we te hangen, buiten ergens op straat of bij een bankje, gewoon plekken waar we konden zitten. Ja, roken, blowen, praten, heel veel kutten met elkaar eigenlijk. Toen ik niet naar school ging, was het ‘s ochtends doen alsof ik naar school ging, buiten zitten thuiskomen en eigenlijk slapen, want negen van de tien keer at ik niet thuis. M’n huis was eigenlijk voor mij een hotel geworden om te slapen en dat was het.
Interviewer: En iemand had het in de gaten? Thuis, school?
Student: School niet, die heeft pas een jaar later, nadat ik een jaar niet op school ben gekomen, hebben ze pas geappt.
Interviewer: Meen je?!
Student: Hebben ze pas m’n moeder gebeld.
Interviewer: Meen je?!
Student: [lachend] Ja,
Interviewer: En als je, als je met je vrienden was, buiten en je ging gebruiken, waar kwam het vandaan?
Student: Meestal van de dealer die wij kenden, die in de vriendengroep zat, kwam ook omdat hij, ja, ik kan niet zeggen, mij leuk vond op een manier van verliefd zijn. Maar omdat ik hem toen al kende, vanaf dat ik twaalf was, hem heel erg geholpen heb, ook in slechte tijden van hem, heb ik een soort band met hem opgebouwd als beste vrienden, waardoor hij mij heel erg probeerde te beschermen en er voor mij wou zijn, maar ik was er ook altijd voor hem. Dus de band die wij hadden was heel anders dan die ik met andere mensen had en daardoor gaf hij mij ook heel veel dingen, gratis of met korting, omdat ik eigenlijk ja voor hem een bijzonder persoon was, en natuurlijk, als jij een verkeerde kant opgaat dan heb je heel veel mensen die je laten vallen en dan hecht je je meestal aan één iemand. Door hem heb ik ook andere dealers leren kennen, maar ook grotere. Dus ja, ik heb wel één keer een heel tasje met drugs in huis gehad, voor diegene die het verkocht, omdat hij dacht dat die opgepakt zou worden. En dat is gebeurd en toen heb ik alles in mijn huis gehad en ik heb er niks mee gedaan. Ik mocht het gewoon, ja, ik mocht het verkopen, maar het hoefde niet. Dus ik had het gewoon een vrienden gegeven die hem ging helpen. Verder heb ik niks bijzonders gedaan. Ik heb nooit gedeald, ik heb ook nooit, ik zou het ook niet willen doen, eigenlijk. Maar ja, ik heb wel 75 xtc-pillen in mijn huis gehad, bijna en 30 gram ketamine en nog meer drugs.
Interviewer: En niemand die het doorhad?
Student: Nee.
Interviewer: Hoelang heeft dat thuis gestaan?
Student: Anderhalve maand
Interviewer: Heb jij ooit wel eens erover nagedacht dat het ook een link heeft met criminaliteit? Nou ja, op zo’n moment denk je daar niet over. Op zo’n moment loop je eigenlijk gewoon- en doe je ding, en dan daarna eigenlijk. Als je pas beseft eigenlijk gedaan hebt, komt het pas binnen.
Interviewer: Heb je enig idee wat er gebeurd was als je gesnapt was met die zak met XTC pillen?
Student: Nou, als ik dan had ik hier niet gezeten, dan zat ik denk ik ergens anders achter tralies. Ik was ook mijn beste vriendin op dat moment aan het verliezen vanwege de drugsgebruik. Mijn ouders ook, dat ging ook niet goed en toen dacht ik echt, ik hoef mensen niet te verliezen, dan stop ik liever.
Interviewer: Want dat was de motivatie van die ervaring willen meer, dus die motivatie is heel belangrijk om te stoppen?
Student: Ja, ik moest eigenlijk heel hard vallen om omhoog te klimmen, eigenlijk. Ja, ik ben heel veel veranderd, echt heel veel. Ik liep eerst altijd in joggingsbroek en truien en ik leek net op een vent en nu loop ik in, ja, strakke broek en flair broekjes, leuk crop topje, ik loop er eigenlijk bij als meisje en ja, mentaal ben ik ook heel erg veranderd. Ik merk dat ik door alles eigenlijk ook wel volwassener geworden ben dan dat ik voor mijn leeftijd eigenlijk zou moeten zijn. En ja, nu ben ik doelen aan het behalen waarvan ik nooit had verwacht dat ik ze zou halen, eigenlijk.
Interviewer: Wat had je nodig in die tijd, toen niet goed met je ging?
Student: Een voorbeeld, denk ik. Een voorbeeld van iemand die ook zoiets mee had gemaakt of zoiets bijna had meegemaakt, om te zien van: oké, dit is wat ik ook eigenlijk heb, zij gaat er zo uit of hij gaat er zo uit. Misschien kan dat ook wel dat ik heel anders naar het leven had gekeken dan ik gedaan had.
Interviewer: Wil jij dat voorbeeld zijn, nu veranderen?
Student: Ja, ik doe mijn best om het te zijn. Daarom probeer ik zoveel mogelijk ik te helpen, vlakken waar het kan en mogelijk is.
Interviewer: Ben je trots?
Student: Ja, zeker. Ik had nooit verwacht dat ik nu, op dit moment op zeventienjarige leeftijd kon zeggen dat ik trots op mezelf ben, met hoe ik geworden ben en wat ik allemaal behaald heb. Dat had ik, ja vorig jaar een jaartje geleden, eigenlijk niet verwacht.
Ze is nu jongerencoach en start binnenkort aan een vervolgopleiding.
